رؤيت خداوند با چشم، غيرممكن است. زيرا چشم، يك ساختار مادى و جسمانى دارد و فقط از اشياء مادى مي تواند عكس بردارى كند، آن هم نه هرگونه جسم مادى بلكه فقط آن دسته كه منعكس كننده نور، با طيف خاصى باشند.
يعنى چشم حتى توانايى ديدن همه ى اشياى مادى را هم ندارد، چه رسد به موجودات غيرمادى (مانند فرشتگان) ، و چه رسد به وجود مقدس خداوند كه هيچ شكل و تصويرى و هيچ طول و عرض و ارتفاعى ندارد.
اين قبيل نديدن اختصاص به دنيا ندارد و در آخرت نيز با اين چشم مادى نمي توان خدا را ديد.
لاتُدركهُ الابْصارُ چشم ها او را در نمى يابند
و هوَ يُدركُ الابْصارَ و اوست كه ديدگان را در مى يابد
وهوَ اللّطيفُ الْخبيرُ و او لطيف آگاه است
انعام،103
اما مرتبه اى از ديدن وجود دارد كه مرتبه ى متعالى است و نه تنها امكان پذير است،بلكه از برترين هدف هاى زندگى مى باشد.اين مرتبه،به وسيله ى «قلب» است.
امام صادق (ع) به يكى از ياران خود،درباره ى اين خبر كه رسول خدا (ص) پروردگار را مشاهده كرد و مؤمنان نيز پروردگار را مشاهده مي كنند، فرمود:
«جدّم،كه درود خدا بر او و خاندانش باد، هيچ گاه پروردگارش را با چشم ظاهر نديد. اما بدان كه ديدن بر دو قسم است: ديدن با قلب و ديدن با چشم. كسى كه منظورش از رؤيت، ديدار قلبى است، درست گفته است. اما كسى كه رؤيت را ديدار با چشم بداند، به خدا و آياتش كفر ورزيده. زيرا رسول خدا (ص) فرموده است:كسى كه خدا را با مخلوقاتش شبيه سازد، حقيقتاً كافر است.»
سپس امام (ع) ادامه داد: « من از پدرم شنيدم كه ايشان از پدر خود و او نيز از امام حسين (ع) چنين نقل كرد كه فرمودند: از اميرالمؤمنين (ع) پرسيده شد: اى برادر رسول خدا، آيا پروردگارت را ديده اى؟
و ايشان فرمودند: چگونه پرستش نمايم كسى را كه نديده ام؟ چشم ها وى را از طريق مشاهده نديده است، اما دل ها با حقايق ايمان ديده اند.»
سعدى شيرازى نيز با الهام گرفتن از قرآن كريم كه مى فرمايد خداوند از شاهرگ گردن نيز به ما نزديك تر است، دورى از جمال حق را به كاهلى ها و كوتاهى هاى خود نسبت مي دهد و مي گويد:
دوست نزديك تر از من به من است
وين عجب تر كه من از وى دورم
چه كنم با كه توان گفت كه دوست
در كنار من و من مهجورم
منابع:
كفاية الاثر،انتشارات بيدار
شعر پايانى از كليات سعدى
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
www.MASAFPORTAL.com
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
|
منوی اصلی
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
